بیماری‌های مقاربتی به آن‌هایی گفته میشود که از طریق برقراری رابطه جنسی قابل انتقال هستند و انواع مختلفی دارند که هرکدام علل، علائم وتاثیرات خاص خود…
آیا هپاتیت قابل درمان است؟
درمان هپاتیت به نوع و مرحله عفونت بستگی دارد. برخی از انواع هپاتیت، مانند هپاتیت A و هپاتیت E، توسط سیستم ایمنی بدون درمان خاصی قابل درمان هستند. سایر انواع هپاتیت مانند هپاتیت B و هپاتیت C در برخی موارد با داروهای ضد ویروسی قابل درمان هستند، اما نه در همه موارد. برخی از افراد ممکن است به هپاتیت مزمن مبتلا شوند که می‌تواند سال‌ها یا مادام العمر ادامه داشته باشد و نیاز به درمان و نظارت مداوم دارد.
انتخاب دارو یا درمان بستگی به نوع و مرحله عفونت و پاسخ بیمار دارد. برخی از داروها و درمان‌های رایج برای هپاتیت عبارتند از:
- داروهای ضد ویروسی: داروهایی که تکثیر ویروس را هدف قرار داده و آن را مهار می‌کنند تا بار ویروسی و آسیب کبدی را کاهش دهند. داروهای ضد ویروسی برای هپاتیت مزمن B و هپاتیت C استفاده میشود. این داروها در اکثر موارد می‌توانند هپاتیت C را درمان کنند و در برخی موارد هپاتیت B را سرکوب می‌کنند.
- اینترفرون: نوعی پروتئین که سیستم ایمنی را برای مبارزه با ویروس تحریک می‌کند و می‌تواند بار ویروسی و آسیب کبدی را کاهش دهد. اینترفرون برای هپاتیت مزمن B و هپاتیت C استفاده می شود.
- کورتیکواستروئیدها: نوعی داروی ضد التهابی که تورم و درد کبد را کاهش می‌دهد و می‌تواند عملکرد کبد را بهبود بخشد. کورتیکواستروئیدها برای هپاتیت حاد A و هپاتیت E استفاده می‌شوند.
- پیوند کبد: جراحی که کبد آسیب دیده را با کبد سالم اهداکننده جایگزین می‌کند و این عمل، می‌تواند عملکرد کبد را بازیابی کرده و جان بیمار را نجات دهد. اما این یک راه حل نهایی برای زمانی است که سایر روش‌های درمانی تاثیری بر روند بهبودی بیمار نداشته‌اند.